But restricting our survey to the narrowed optique of rhetorical contexts produces a suggestive picture. Of course, any rhetorical use of those terms is inflected by their broader semantic values in Latin antiquity. Divitiæ non conferunt ad beatitudinem.In classical Latin rhetoric, the related terms affectio and affectus have a wide presence. Numquid ideo minus beatus Helias quia pauper erat sibi? Minimè. Rationes aliquot contra sitim et amorem divitiaram. Neque omnis sancta paupertas, aut divitiæ criminosæ, sed vt luxuria infamat divitias, ita paupertatem commendat sanctitas.
Discant non in facultatibus crimen hærere, sed in ijs qui vti nesciunt facultatibus, nam divitiæ vt impedimenta improbis ita bonis sunt adjumenta.Ĭur de bonis facitis mala cum de malis bona facere debeatis, ei qui vti sciunt multa bona sunt, qui vti nesciunt sectè mala, in thou hast much goodes laid up.
Patres sancti David etc non custodierunt divitias vt servi, sed dispensaverunt vt dominj. Solerter notandum quia non dicitur non potestis domino servire et divitias possidere, sed, non potestis vtrisque servire.
#Affectus sunt tantum temporaria pro
Admonendi autem fuerant qui tanta patiebantur pro auro quanta essent sustinenda pro Christo: vt eum potius diligere discerent qui pro se passos æterna fælicitate ditaret, non aurum et argentum pro quo pati miserrimum fuit seu mentiendo occultaretur seu proderetur Quocirca vtiliora erant fortasse tormenta quæ bonum incorruptibile amandum docebant, quàm illa bona quæ sine vllo vtili fructu dominos sui amore torquebant. Si autem torqueri quàm bona iniquitatis prodere maluerunt boni non erant. Illi vero nec prodere nec perdere potuerunt bonum quo ipsi boni erant. Quidam boni Christiani tormentis excruciati sunt vt bona sua hostibus proderent. Ibi enim habebat omnia sua vbi eum condere et thesaurizare ille monuerat qui hæc mala mundo ventura prædixerat. Nam si multi gavisi ibi se habuisse divitias suas quo contigit vt hostis non accederet quanto certiùs et securiùs gaudere potuerunt qui monitu dei illuc migraverunt quo accedi omnino non posset! Vnde Paulinus noster Nolensis Episcopus ex opulentissimo divite, voluntate pauperrimus et copiosissimè sanctus quando et ipsam Nolam Barbari vastaverunt cum ab eis teneretur sic in corde suo vt ab eo postea cognovimus precabatur, Domine non excrucior propter aurum et argentum vbi enim sunt omnia mea tu scis. tribulationis tempore probaverunt quàm rectè sapuerint non contemnendo veracissimum præceptorem et thesauri sui fidelissimum invictiss. Nam qui receperunt consilium dicentis, Nolite etc Matt: 6.19. Hæc qui de suis faciebant divitijs magnis sunt lucris levia damna solati plusque lætati ex his quæ facilè tribuendo tutiùs servaverunt, quàm contristate ex his quæ timide retinendo faciliùs amiserunt. profecto in divitijs cupiditatem reprehendit non facultatem qui præcepit alibi dicens, Præcipe divitibus huius mundi etc versu. – Qui volunt divites fieri incidunt in tentatio nem etc 1. Quibus terrenæ divitiæ illa vastatione perierunt si eas sic habebant quemadmodum a Paulo foris paupere intus divite audierant id est si mundo utebantur tanquam non vtentes potuerunt dicere quod ille graviter tentatus et Minime Superatus (Iob) Nudus exij de vtero etc Illi autem infirmiores qui terrenis his bonis quamvis ea non præponerent Christo aliquantula ttamen cupiditate cohærebant quantum hæc amando peccaverint perdendo senserunt. Numquid fidem? numquid pietatem? numquid interioris hominjs bona qui est ante Deum dives? Hæ sunt opes Christianorum quibus opulentus dicebat Ap: Quæstus magnus pietas. Quis disceptandi finis erit et loquendi modus si respondendum esse respondentibus semper existimemus: etc Nam si eorum dicta contraria toties velimus refellere quoties obnixa fronte statuerunt non curare quid dicant dum quocumque modo nostris disputationibus contradicant, quàm sit infinitum et ærumnosum et infructuosum vides.
#Affectus sunt tantum temporaria download
0 kommentar(er)
